Kryminały z PRLu

[PawelK]

"Walizka z milionami" Jerzego Edigey to kolejny kryminał, który przeczytałem. Zaczyna się kiczowato (to nie jest spojler, bo opisane jest na trzech pierwszych stronach książki) czyli napad na bank, zamaskowani bandyci, strzały w sufit... Ale później akcja jest wartka, rzeczywiście cały czas coś się dzieje. Może trup ściele się zbyt gęsto i pościg na pełnej prędkości warszaw, nysek i wartburga wygląda teraz śmiesznie ale zakończenie jest zaskakujące.
Tutaj, dużą rolę odgrywają specyficzne warunki jakie panowały w PRLu, mianowicie braki towarów na rynku oraz wysokie kary za przestępstwa gospodarcze i kara śmierci za zabójstwo. Te wysokie kary są trochę przyczynkiem do okrucieństwa przestępców, bo niewiele mają do stracenia, powiesić ich mogą tylko raz.

[PawelK]

Kolejna książka JE "Wycieczka ze Sztokholmu: tak jak "Jedna noc w Carltonie" dzieje się w Zakopanem wśród turystów odwiedzających stolicę Tatr w październiku. To trochę rozbudowana wersja "zamkniętego kręgu podejrzanych", bo wprawdzie śledztwo obejmuje od początku znaną grupę ludzi ale nie siedzą w jednym budynku/pomieszczeniu tak jak w przypadku klasyki. Książka jest chyba jednak lepiej napisana i intryga jest ciekawsza. Sporo analogii pomiędzy obiema powieściami - pułkownik z Warszawy, młody oficer z zakopiańskiej komendy i dwóch zakopiańczyków z poza grupy "zainteresowanych". Ale IMO lepiej się to czyta.

[PawelK]

Uff. Uporałem się z 'Królem Babilonu'. Z jednej strony wchodziło mi to powoli i miarowo, i tak jest tez wg mnie ta powieść napisana, z drugiej nie żałuję, bo dawka historii, przybliżenie odległej w czasie i przestrzeni krainy, i zostało mi w głowie trochę obrazów, scen, nazw i informacji. To jest powieść dla młodzieży więc bez drastycznych opisów, jest trochę akcji, ale chyba więcej opowiadania o wydarzeniach historycznych.

Ja bez uff i bez uporałem przeczytałem z przyjemnością. Rzeczywiście książka dla młodzieży, wydaje mi się, że dobrze napisana. Autor zgrabnie połączył fakty z własną fantazją tak aby uzupełnić luki w historii. Standardowe, znane z wielu historii elementy fabuły ale nie razi zbytnio to, że wiemy dużo wcześniej jak akcja się rozwinie i co z czego wynika, bo nie jest to przecież powieść detektywistyczna tylko przygodowo-historyczna. Fajnie, że na końcu autor dodał posłowie wyjaśniając z grubsza gdzie dołożył swoją cegiełkę do historii.

[Maj]

Fajnie, że na końcu autor dodał posłowie wyjaśniając z grubsza gdzie dołożył swoją cegiełkę do historii.

To posłowie, też uważam za fajny element książki.
Zawsze moją ocenę książki podbija to czy po jej lekturze zostają w moje głowie jakieś obrazy, wyobrażenia - a tu zostało sporo, począwszy od pierwszych scen książki, kiedy mały Zukatan ratuje córkę księżniczki.

[Maj]

Na początek: Jedna noc w Carltonie.
Pamiętam tę książkę jako lekką i z nieskomplikowaną intrygą, dobrze się czytało.

Przeczytałem. Sympatyczny pomysł z młodym oficerem milicji prowadzącym śledztwo z gwiazdą milicyjnej kryminalistyki na urlopie za plecami. Poza tym nieudolna kopia Agaty Christie. Skopiowane idee zarówno grupy ludzi zamkniętych w jednym budynku, prowadzenia śledztwa, wskazania winnego no i standard znany z tego typu scenariuszy czyli scena finałowa - wszyscy podejrzani w salonie słuchają historii śledztwa, próba ucieczki winnego (bo czytelnik już wie kto jest winnym) i wreszcie wskazanie winnego.

Też właśnie przeczytałem. Dawno temu pochłonąłem ten kryminał chyba w 2 wieczory (a moze w jeden) i miałem jakąś frajdę ze zgadywania kto jest winny. Teraz trwało to dłużej . Do intrygi nie mam zastrzeżeń. Ale teraz brakowąło mi bardziej plastycznego języka do opisu bohaterów i miejsca, bo opisy są, ale takie suche. Wartością dla mnie są charakterystyki osób i ich osadzenie w PRL-owskich realiach - np. postać jubilera.

[Maj]

Kolejna książka JE "Wycieczka ze Sztokholmu: tak jak "Jedna noc w Carltonie" dzieje się w Zakopanem wśród turystów odwiedzających stolicę Tatr w październiku. To trochę rozbudowana wersja "zamkniętego kręgu podejrzanych", bo wprawdzie śledztwo obejmuje od początku znaną grupę ludzi ale nie siedzą w jednym budynku/pomieszczeniu tak jak w przypadku klasyki. Książka jest chyba jednak lepiej napisana i intryga jest ciekawsza. Sporo analogii pomiędzy obiema powieściami - pułkownik z Warszawy, młody oficer z zakopiańskiej komendy i dwóch zakopiańczyków z poza grupy "zainteresowanych". Ale IMO lepiej się to czyta.

Jeśli znowu w Zakopanem - to musze przeczytać , zaraz po "Pensjonacie nad Strandvagen", ktory czytam teraz.

[PawelK]

Wartością dla mnie są charakterystyki osób i ich osadzenie w PRL-owskich realiach - np. postać jubilera.

No tak, jubiler w realiach PRLu jest niepodrabialny.